Als ambulanceverpleegkundige maak je wat mee. Het ene moment ben je rustig met iemand in gesprek, het volgende moment moet je met spoed naar een noodgeval. Keer op keer word je geconfronteerd met de kwetsbaarheid van het leven en soms met de dood. In de meest uiteenlopende hectische en emotionele situaties, waarbij je mensen in zeer zwakke toestand aantreft, word je geacht professioneel te handelen. En voortdurend moet je de juiste balans bepalen tussen een persoonlijke, betrokken of juist meer afstandelijke houding. Dat alles laat onuitwisbare indrukken achter en vraagt om een uitlaatklep; als professional ben je ook gewoon een mens…

Albert Hutten maakt voorstellingen rond gebeurtenissen waar hij in terechtkomt. Daarmee geeft hij een kijkje achter de schermen van zijn werk als hulpverlener. ''Het publiek stelt het op prijs de verhalen in openheid aan te horen, waardoor er een zekere breekbaarheid zichtbaar wordt. Dat was best een lastige opgave, want hoe maak je een voorstelling over zaken als leven en dood, kanker, plotseling noodlot... waar je als professional dagelijks mee te maken krijgt. Het doel blijft om de mensen iets mee te geven.'' De verhalen en aanvullende liedjes moeten het werk doen! Serieuze scènes worden afgewisseld met (pop)songs en humoristische fragmenten. Je gaat beslist onder de indruk weer naar huis.